Çınar ayakta ölür...

Değerleri uğruna feda edilen bir ömür…
Davası sırtında,tek başınalığın yolculuğunda geçen bir ömür…
Her dikenli yolda gül arayan bir ömür…
Türk-islam medeniyetiyle beşik kertmesi olan bir ömür…
İlletin zilletini her hücresinde yaşamış bir ömür…
Hafif bir rüzgar gibi süzülerek biten bir ömür…

Çarmıha gerildiğini, vücudunun her yerinden elektrik verildiği, tırnaklarının söküldüğü günleri unutmadan…
Sonsuzluğun sahibine kavuştuğunu unutmadan…
Bin dertle uğraşırken,bin kahpeyle boğuştuğunu unutmadan…
Zalim olmadığını,mazlumda kalmadığını unutmadan…
İçinde ki çoşkuyla,hafif bir rüzgar gibi süzüldüğünü unutmadan…
Ha unutmadan! Uzan artık istediğin çeşmenin yanına,biz peygamber çiçekleri toplarken seni unutmadan…

Sen çoklarının varmak istediği o yolun sonuydun be muhsin abi…
Memleket sevdamıza, uhuydun be muhsin abi…
Ölüm Allahın emride,şu ayrılık olmasaydı be muhsin abi…
Uzak,çok uzak bir yerlerdesin artık be muhsin abi…
Ama için rahat olsun,çınar ayakta öldü muhsin abi…

*Siyaseti kendisine yakıştıramadığım ve tam bir devlet adamı olarak gördüğüm Muhsin Yazıcıoğlun’a yaptığı hizmetlerden dolayı sonsuz minnettarlıklarımı sunarım…Sevenlerinin,alperenlerinin başı sağolsun.Allah rahmet eylesin…